‘Op weg naar Rio…’
Voor wie de race to Rio nauwgezet volgde zal het allicht geen verrassing meer zijn. Yuhan Tan kwalificeerde zich vandaag voor de Olympische Spelen 2016. Het ticket naar Rio is de welverdiende kroon op een jaar (en langer) hard werk. Badminton Vlaanderen sprak met Yuhan Tan af in (waar kan het ook anders) een sporthal in het mooi gelegen Bilzen voor een gesprekje van A tot Rio.
Het is een erg lange race naar Rio. Hoe zwaar is dit voor een atleet?
Mensen denken vaak dat het maar over 1 jaar gaat, maar dat is eigenlijk niet correct. Ook de jaren voor de kwalificatieperiode moet je meetellen. Het is dus vaak een stuk zwaarder dan je zou denken. Uiteindelijk is de volledige aanloop naar de Olympische Spelen een emotionele rollercoaster. Goede tornooien en slechte periodes wisselen elkaar af, de ranking begint te schommelen, … Het is niet alleen fysiek zwaar, maar ook mentaal moet je stevig in je schoenen staan. Je weet bij de aanvang van ieder tornooi dat je ranking plaatsen kan winnen, maar ook verliezen.
Hoe groot is de opluchting nu?
Mijn ticket voor Rio komt niet echt meer als een verrassing. De laatste maanden kon ik al steeds meer zeker zijn van deelname. Maar dat wil niet zeggen dat het niet erg fijn gaat zijn op het moment dat de officiële uitnodiging er is. Uiteindelijk is het de verwezenlijking van een doel waar je al lang naartoe hebt gewerkt met een heel team. Het is ook de kroon op het werk van de trainer en van de sparringpartners waarmee ik de afgelopen periode heb getraind.
Team België groeide doorheen het jaar stilaan aan. Er werd zelfs al een catwalk georganiseerd om de teamkledij voor te stellen met geselecteerde atleten. Hoe lastig is het om zelf nog te moeten wachten tot het einde van de kwalificatieperiode?
Het is bij momenten toch wel wat surrealistische en zelfs bizar hoe anders de criteria soms zijn. Zwemmers bijvoorbeeld waren al praktisch gekwalificeerd, terwijl badmintonners nog aan de lange kwalificatieperiode moesten beginnen. Ik misgun het hen zeker niet. Bovendien is het binnen iedere sport exact hetzelfde voor iedereen en dat is wat uiteindelijk telt.
Wat was voor jou het kantelmoment waarvan je wist, dit ticket naar Rio pakken ze mij niet meer af.
Rond december vorig jaar heb ik een goede serie neergezet met een 4-tal succesvolle tornooien op rij. Dat resulteerde meteen in een stijging van zo’n 15 plaatsen op de ranking. Dat was een fijn eindejaarscadeau om mee naar huis te nemen.
Je voorbereiding is dit jaar anders gelopen dan in het laatste jaar voor de Olympische Spelen in Londen. Toen heb je je studie een jaar on hold gezet. Heb je de combinatie topstudie en topsport als moeilijk ervaren?
Ik heb momenteel het geluk dat ik een eerder rustige stageperiode heb, dus ik kan veel tornooien spelen. Voltijds studeren combineren met topsport blijft moeilijk, maar ik heb de keuze toch echt bewust gemaakt.
Hoe zwaar valt het om zo’n beslissing te nemen?
Wanneer je de keuze maakt om te combineren, dan weet je dat het kan misgaan. Het zou pijnlijk zijn geweest mocht ik mijn selectie gemist hebben, maar desondanks was mijn keuze wel resoluut. Dé vraag die je jezelf moet stellen is of je daarmee kan leven mocht het toch op een sisser uitdraaien.
Deze vraag heb je ongetwijfeld nog gehoord, maar hoe zwaar is het om een studie en topsport te combineren?
Dat is best zwaar, zeker ook omdat het een zware studie is. Ik ben bijvoorbeeld om 7 uur in Nederland om stage te lopen en daarna ga ik meteen naar de sporthal. Na de training ben ik ten vroegste om half 10 thuis. Ik ben dus constant bezig. Maar als je het volledige plaatje bekijkt, dan doet het extra deugd om te zien dat ik zelfs in moeilijkere omstandigheden dit niveau kan halen. Ook tegen spelers die wel fulltime sporten.
Veel sporters moeten een keuze maken en daarvan kiezen er veel voor hun studie, vaak omdat ze denken dat de combinatie van de twee niet lukt. Mijn ticket naar Rio is een mooi voorbeeld dat het dus wel mogelijk is.
Relativeer je nu meer of minder dan vroeger?
Vroeger legde ik veel mezelf veel druk op. Nu ben ik rustiger. Ik heb ook minder tijd om te balen wanneer een tornooi niet is verlopen zoals gehoopt, want de volgende stagedag of examen komt er al aan. Ook bij mijn zus Lianne, die in eenzelfde situatie zit, zie ik dat verschil. Dat is misschien wel een van de voordelen van de combinatie topsport-studie, maar de nadelen wegen uiteraard zwaarder door op de balans.
Je bent vaak weg en maakt erg lange dagen. Lijdt een topsporter een eenzaam bestaan?
Het klopt dat je een beperkte sociale kring hebt, maar dat is ongetwijfeld ook zo voor andere beroepen. Bovendien heb ik de kans gekregen om vrienden te maken over de hele wereld.
‘There and back again…’
Vorige Olympische Spelen merkte je in een interview op dat een heel aantal mensen uit de delegatie jou niet kenden en vice versa. Is dat nu anders?
Ik denk dat badminton nu meer gekend is. De laatste jaren heeft badminton in België meer aandacht gekregen in de media en zijn de namen van mijn zus en van mij ook vaker gevallen.
Sinds Londen volg ik de andere sporten en atleten ook iets meer. Na een eerste deelname ken je meer mensen van ziens. In de jaren daarna houd je toch meer contact. Het weerzien met de delegatie zal nu dan ook heel anders verlopen.
Hoe zou je de onderlinge sfeer omschrijven tussen de verschillende atleten? Volg je de andere sporten, of is het vlaggetjeszwaaien voor het thuisfront?
Ter plekke is het nationalistische gevoel ook niet te onderschatten. Je zit met je landgenoten in eenzelfde locatie, je eet vaak samen en je moedigt de anderen aan wanneer dat kan, … Het teamgevoel is er zeker.
Ervaar je het als een voordeel dat je in Londen al een eerste keer deelnam aan de Spelen?
Deze kwalificatieperiode heb ik deze Spelen heel anders beleefd. Ik was veel rustiger en kon heel wat meer relativeren dan 4 jaar terug. Wellicht komt dat deels omdat de eerste keer toch het meest bijzonder is.
Hoe zal je je de volgende maanden voorbereiden? Ziet je schema er nu anders uit?
Ik loop nog stage tot in juli. Daarnaast ga ik gewoon door met trainen en zal ik waarschijnlijk nog een 3-tal tornooien meepikken. Die zijn voornamelijk bedoeld om het wedstrijdritme te behouden. Welke tornooien het gaan worden, weten we nog niet. Sparringpartners nog niet beslist.
Wat zijn je ambities na Rio? In een interview gaf je aan na de Olympische Spelen te stoppen met je internationale badmintoncarrière.
Normaal zijn mijn studies dit jaar klaar en zal ik een job binnen de geneeskunde zoeken. Stage kan ik nog combineren met topsport, maar de combinatie met een voltijdse job lukt niet meer. Daarom lijkt het me tijd om de fakkel door te geven aan de jeugd. Dat zij nu maar kunnen genieten van de steun en middelen die ik heb gekregen.
Het viel me op dat je het woord ‘internationale’ gebruikte. Ga je in eigen land nog badminton spelen?
Badminton is een prachtige sport, die ik bovendien al heel mijn leven beoefen. Het lijkt met onmogelijk om van de ene dag op de andere plots te stoppen. Ik ga absoluut nog spelen! Internationaal badminton laat ik wel met zekerheid aan mij voorbij gaan, maar als ik zin heb om nog eens een tornooi te spelen, waarom niet?
