Finaleronde Victor League 2017-2018

Afgelopen weekend werd in Erpe-Mere de laatste speeldag van de Victor League beslecht. In de hoogste afdeling kroonde Bad 79 zich voor de tweede opeenvolgende keer tot landskampioen na een relatief eenvoudige zege tegen de “Poulidors van het Belgische badminton”, W&L. De strijdvaardige rakkers van U-Blox Dijlevallei zorgden alsnog voor Leuvense euforie door zich op Houdiniaanse wijze langs Grace te knokken.

1^ste nationale

De finalestrijd om de landstitel kondigde zich dit weekend nochtans erg evenwichtig aan. W&L had zich immers naar het thuisvoordeel gewurmd tijdens de reguliere competitie, hetgeen ervoor zorgde dat zij als eerste een wedstrijd mochten kiezen. Teamkapitein Raphaël Van Wel zorgde echter voor een daverende verrassing door niet Ting Ting Wang, maar wel Lionel Warnotte als joker uit zijn hoge hoed te toveren. Dit zorgde voor een volledige tactische verschuiving die nefast uitdraaide voor de keurtroepen van Stijn Lenaerts.

Stijn De Langhe wist in de eerste match wel nog vlot te winnen van Warnotte, maar daarna was het al Bad 79 wat de klok sloeg. Onder impuls van een bij wijlen fenomenale Floris Oleffe werd aan de zijde van Raf Van Wel de maat genomen van Stijn Lenaerts en Lawrence De Pauw.

Anna Bogemans (evenals Oleffe een W&L jeugdproduct) mepte zich in wedstrijd 3 klinisch langs Sielke Barrez in twee relatief korte sets. Barrez staat dan ook vooral geboekstaafd als een uitstekende mix – en dubbelspeelster. Van een daverende verrassing kon er dus eigenlijk niet gesproken worden. Vervolgens kwam een onfortuinlijke Lawrence De Pauw, die al de hele week een verwoede strijd leverde met een hardnekkig griepvirus, telkens een stapje te laat tegen een ontketende Raphael Van Wel, die, gedragen door de supportersgolven van het luidruchtige Brusselse publiek, onweerstaanbaar naar een vlotte zege stormde.

Uiteindelijk waren het Stephanie Van Wel en Floris Oleffe die het beslissende punt om de landskroon binnenreven. In een erg onderhoudende match waarin Stijn De Langhe en Sielke Barrez zich geenszins onbetuigd lieten, wisten ijzersterke Floris en vinnige Stef uiteindelijk het vierende publiek in vervoering te brengen. Een euforische veldbestorming viel hen ten deel. Een welgemeende proficiat, Bad! Tevens ook erg veel respect voor het prachtseizoen van W&L, die begeerde titel kan niet uitblijven…

De degradant zou het onfortuinlijke Waterloo blijken. Hun kopvrouw Clara Lassaux bleek onbeschikbaar tijdens deze laatste speeldag, wat uiteindelijk dit loodzware verdict zou bepalen. Zelfs zonder hun topper wisten de Waals-Brabanders nog op een 0-3 voorsprong te komen, maar finaal wist Lebad alsnog het hoofd koel te houden en het behoud te verzekeren.

De match om het brons werd gewonnen door DZ99, die de sterke Mannschaft van de Pluimplukkers (die wel zonder enkele sterkhouders aantrad) wisten af te houden. Ondanks enkele spannende matchen bleken Demeyere en co toch een maatje te groot.

Voor de vijfde plaats bekampten Hebad en OLVE elkaar. Uiteindelijk zouden de Limburgers die binnenhalen. Deze laatste match stond echter vooral in het teken van het afscheid van de Belgische badmintonlegende Patrick Boonen. Patje neemt immers afscheid van de competitie om zich te wijden aan de ontluikende carrières van zijn dochters, die eveneens (hoe kan het ook anders?) druipen van het talent. We zullen je missen op het hoogste niveau, Patrick!

2^de nationale

Na de totale dominantie van U-Blok Dijlevallei tijdens het reguliere seizoen werd er in de afsluiter eigenlijk weinig weerwerk verwacht van Grace. Hoe anders zou de realiteit echter zijn…

De stormtroepen van Tom Dejongh, aangemoedigd door een leger supporters (inclusief bladblazers, luchthoorns, prachtige droombaby’s en -u leest het goed- pompongirls) begonnen nog voortvarend aan deze ultieme ontmoeting door een emfatische overwinning van Katrien Van Geel en Erika Hens tegen Maureen Gerard en Tiffany Joannes.

In de tweede wedstrijd wonnen Cuccu-Maquet redelijk afgetekend van de enkel in de tweede set aanklampende tandem De Coster-Dejongh. Geen man overboord echter, want in match 3 was Dijlevallei zeker favoriet. Tijl Dewit heeft zich ondertussen op nationaal niveau al een behoorlijke reputatie bijeen gemokerd. Hij botste echter op een Waalse muur in de vorm van Maxime Christiaens: sympathieke Max haalde elke supersonische lasershuttle van Tijl terug en wist gevat te counteren.

Na deze fikse tegenslag, leek er plotsklaps twijfel in de ploeg te sluipen. Roxane Hens was de volgende Leuvense troefkaart die op tafel gegooid werd, maar na een uitstekend beginvan Roxy krikte Mathilde Wauters haar niveau stevig op en wist ze de derde felbevochten set binnen te rijven. 1-3 was de tussenstand, de supportersschare kon de ogen amper geloven. Grace op 1 wedstrijd van een onverhoopte promotie.

Een dame bij wie het woord ‘stress’ niet in het vocabularium figureert, is Katrien Van Geel. Zij zorgde voor de aansluiting door klinisch precies te spelen in haar enkel tegen Tiffany Joannes. De spannendste en wellicht pivotale van de ontmoeting zou de mix blijken tussen de ex-Everbergse combo De Coster-Erika Hens versus Maxime Christiaens gekoppeld aan Mathilde Wouters. Na een erg tumulteuze eerste bedrijf met wisselende kansen (gewonnen door Dijlevallei) en een redelijk droge tweede set, kondigde zich een belle aan. Een zorgvuldig opgebouwde voorsprong werd uiteindelijk over de streep getrokken door Jef en Erika, die blijk gaven van stalen zenuwen. 3-3, alles dus te herdoen.

De uiteindelijke apotheose kende echter geen Hitchcock einde: daarvoor was de dominantie van Tijl Dewit en Roxane Hens in de beslissende mix te groot. Zowel Tijl als Roxy leken iets te willen rechtzetten en de desillusie stond in de ogen van een gelaten Nicolas Cuccu en Maureen Gerard af te lezen. Toen Dewit uiteindelijk de laatste shuttle staalhard tegen het canvas knalde, ontstak er een spontaan feestje op Court nr. 2 dat zou verder duren tot in de kleine uurtjes op de Leuvense Oude Markt. U-Blox Dijlevallei deed alweer zijn reputatie als ‘liftploeg’ alle eer aan: na de erg onfortuinlijke degradatie uit 1^ste vorig seizoen (met 1 set verschil!), toonden ze de wilskracht om recht te krabbelen en onmiddellijk opnieuw de promotie af te dwingen. Respect. Toch kunnen we niet voldoende in de verf zetten hoe duur Grace zijn huid verkocht. Op basis van deze ontmoeting was een promotie eveneens verdiend geweest.

De tweede ploeg van Bad 79 haalde nog een mooie derde plaats ten koste van Pluimplukkers 2 na een felbevochten ontmoeting met 4-3. Ook Zwijndrecht eindigde zijn seizoen op een positieve noot: zij wisten W&L 2 te kloppen met 4-2. Captain Ysebaert zag dat het goed was…

Zo kende dit controversiële nieuwe format voor de eerste keer zijn beloop. Je kan voor- of tegenstander zijn van dit nieuwe systeem, bij tijd en wijlen zorgde het in elk geval voor spektakel, emotie en vooral: een mooi orgelpunt waar de spanning tot de laatste speeldag gegarandeerd bleef. Een speciale vermelding verdienen Willy Van Delsen en Nicole De Boeck zeker. Zij leverden een titanenwerk door dit geheel in een relatief korte tijdspanne in de steigers te zetten. Toch zijn er bepaalde valide punten van kritiek die mettertijd zullen moeten behandeld worden om het geheel te optimaliseren. Food for thought, dat lijdt geen twijfel. Maar indien u uw verslaggever de vraag stelt of ie het interessant vond? Zijn spanningshoofdpijntje van die avond lijkt die vraag bevestigend te beantwoorden…

Helger Van Werde