Finale Victor League 2018-2019

Het doek is gevallen over de Victor League, seizoen 2018-2019. Sinds de invoering van hoofdsponsor Victor en de opwaardering onder het gekende concept, verkreeg de strijd om de landstitel ongetwijfeld zijn spannendste ontknoping ooit. Het werd een plot waarbij de supporterslegioenen elkaar niet schuwden en de sportieve strijd geïllustreerd en opgezweept het absolute voortouw nam.  Zonder enige overdrijving een loepzuivere overwinning van de sport.

Strijd om brons

Victor League 2: Hebad 2 – Zwijndrecht

Met het opzet om ter eerst vijf wedstrijden winnen, werd er in de voormiddag om de derde plaats gestreden. In tweede nationale hielden Hebad 2 en Zwijndrecht gelijke tred in de dubbels en eerste enkelpartijen. De Limburgse heren en de Antwerpse dames legden er ieder twee in het mandje. Met een 4-2 voorsprong na de gemengd dubbels was de beslissing dichtbij. En niks was minder waar. De zevende partij in volgorde was deze tussen Yves ‘Fonne’ Van Kerckhoven en Pol Biesmans. De achtste partij was de tweede dames enkel, die tussen Laura Poelmans en Anouk Van Riel. Terwijl de dames van wal staken, gaf ‘Fonne’ na de opwarming er de brui aan. Umpire Luts riep de opgave af en hierbij was het pleit beslist, Hebad zegezeker. De facto deed het resultaat van de dames er niet meer toe. Desondanks het geen officiële uitslag zou bekomen, werd het afscheid van Anouk Van Riel alsnog met de nodige franje en inzet opgeluisterd door het voortzetten van de wedstrijd. Haar laatste partij zou uiteindelijk winst betekenen voor Poelmans. Het opzet van Zwijndrecht was evenwel geslaagd. Hebad 2 – Zwijndrecht, 5-2.

Victor League 1: Hebad 1 – W&L 1

Hebad had ietwat de boot gemist en diende zich te verzoenen met een strijd om het brons. W&L op zijn beurt miste na enkele gemiste kansen, zeker die van vorig seizoen, alweer zijn afspraak met de geschiedenisboeken van de vaderlandse badmintonsport. Aanspraak op de titel maakte het dit seizoen echt wel niet. Hebad ontpopte zich bij momenten dan weer tot meer dan zomaar een outsider, maar toen het om de knikkers ging gaf het niet thuis. In deze zogenaamde herkansing werden de dubbels vlot naar Limburgse hand gezet. Rosius en Van Nieuwkerke hielden geen spaander heel van Lenaerts en De Pauw, wat bij van Wijk en Knaepen al niet veel anders was tegen Barrez en Van Buyten. In de enkels nam De Pauw nog de openingsgame voor zijn rekening, maar nam Rosius vervolgens afstand. Iets wat Knaepen na een moeizame start ook deed van Pagliara. In de gemengde dubbels gingen Van Nieuwkerke en van Wijk op positie 2 voorbij Maarten Lenaerts en Van Den Berg. Een wedstrijd die ook op de tabellen kwam, doordat kort hierna Stijn Lenaerts en Van Buyten vlotjes de maat namen van Rosius en Knaepen. Hebad 1 – W&L 1, 5-1

Alleen maar goud

Hoe matig de ochtendopkomst was, hoe groot de schare na de lunch. Een leuke opkomst viel er te noteren voor de titelstrijd in tweede nationale tussen Oupeye en Pluimplukkers 2. Een gigantische opkomst voor de landstitel tussen Bad 79 en DZ99. Het maakte van een volgelopen Steenberg een warme sportarena. 

Victor League 2: Oupeye – Pluimplukkers 2

In de schaduw van de supporterslegioenen in eerste nationale, bikkelden Oupeye en Pluimplukkers 2 om de titel in tweede nationale. De nieuwkomers uit Luik gaven meteen thuis. Na een setje achtervolgen namen Cuccu en Lejoint afstand van Dendoncker en Polfliet. De Schotse internationals Middleton en Sidebottom voldeden dan weer aan de verwachtingen tegen Tegethoff en Verbeek. De dubbele voorsprong werd ook uitgebouwd. Middleton ging in geen tijd op en over Tegethoff, Cuccu voldeed dan weer na een lange partij met de strijdvaardige Hesters. Beide teams speelden hun sterkste mixed combinatie uit op positie één. De Fransman Moncel en Sidebottom haalden het van Polfliet en Tegethoff, waardoor de titelstrijd in tweede nationale meteen bezegeld was. Desondanks het kansloos bleek, verzilverde Pluimplukkers 2 zijn seizoen met zowel praktisch als theoretisch gezien het maximale resultaat. Van nieuwkomer Oupeye is dan weer het beste nog niet gezien. Met deze opstelling doet deze ploeg volgend seizoen een gooi naar een play-off 1 ticket. Oupeye – Pluimplukkers 2, 5-0.

Victor League 1, Bad79 1 – DZ99, de strijd om de landstitel.

Een aanwakkerend supporterslegioen. Een spelersgroep op pad met hartstocht. Leg dit in combinatie met een spreekwoordelijke spiegel als net. Het resultaat is een zoet spektakel tussen twee prachtige opzwepende teams, twee mooie clubs met een achterban zoals het niet te vaak gezien is. Bad79 was voor het tweede opeenvolgende jaar de titelverdediger die zijn huid duur zou verkopen; DZ99 dan weer de West-Vlaamse regioclub die grotendeels de vruchten plukt van zijn jeugdwerking en een hechte familiale binding.

De voorbije twee jaar werd Van Wel in de finalestrijd nog geflankeerd door respectievelijk Oleffe en Marcoen. Dit seizoen bleek Alexandre Lallemand de ideale optie te zijn. Na een jaar afwezigheid gaf de jonge Ket opnieuw blijk van zijn instinct. Een topper waarvan we stilaan kunnen zeggen dat de scherpste flarden talent nog steeds niet ontbolsterd zijn. De dubbelstrijd werd er eentje met spanning. Het Brusselse legioen mocht een eerste maal juichen nadat beide sportieve kemphanen afstand namen van Chantrie en Desloovere (23-21, 21-13). De bordjes hingen niet veel later wel weer in evenwicht. Iedereen had het geweten: gans Deerlijk leek present te hebben getekend in Erpe-Mere. Lisa en Marie Demeyere namen immers met het kleinste verschil afstand van Van Wel en Vervaeke (19-21, 19-21). Het vocale aspect sprak boekdelen. Het was intens. Met gelijke tred kon er getost worden om de eerste enkelpartijen aan te gaan. Lallemand deed zijn tweede duit in het middagzakje. Nadat hij een voorsprong bijna nog afgaf in de openingsgame, was het opletten geblazen in de tweede game, waar Voet 1-7 en 9-13 uitliep. Maar toen ontdeed Lallemand zich van al zijn kwelduivels. IJskoel en soms magistraal exploderend in zijn spel liet hij 12 punten op rij noteren. Het tweede punt stond op het bord (21-18, 21-13). En ook daar bleef het niet bij. Clara Lassaux bewees zich op haar beurt en dit na een zware driesetter tegen Lisa Demeyere. Opgeven staat bij beide speelsters niet in het woordenboek vermeld. Het zou evenwel Lisa Demeyere haar eerste nederlaag betekenen in deze competitie. Lassaux was meermaals afwezig gedurende de kwalificatieronde, maar met een foutloos parcours over de ganse lijn heeft ze gedurende het seizoen de toon weten te zetten. Een mooie affiche werd opgeluisterd met winst voor de Franstalige vicekampioen van België (21-13, 15-21, 21-15).

Laat dat laatste ook als bewijskracht gelden, want nadat Lallemand, alweer, met Lassaux afstand nam van Voet en Marie Demeyere, zag het er plots bijzonder benard uit voor de West-Vlaamse underdog. Niet tegenstaande de score (22-20, 21-19), bleek Bad79 op kruissnelheid af te stevenen naar een nieuwe titelverlenging, 4-1. Nadat broer en zus Van Wel de eerste game hadden binnengehaald, en Thijs Demeyere en Marthe Tack tussendoor ook een game scoorden, leek ook in de derde game alles voor een Anderlechts voordeel te pleiten. Met het einde in zicht kwam de West-Vlaamse fusieclub nog afstevenen. Als het ware als een gegeselde kat aan haar zevende leven toe, konden de eerste kampioenschappunten niet voorkomen worden. Niets zou zomaar waar zijn. Beide titelpunten werden op 20-18 en 20-19 weggewerkt. We hadden zowaar verlengingen en het scorebord – ware het niet dat het een manueel was – sloeg ei zo na tilt. Op stoom doorgaan deden Demeyere en Tack wel. Met vier punten op een rij dwongen ze Raph en Steph Van Wel op de knieën (15-21, 21-13, 20-22). Met een 4-2 tussenstand kon sporthal Steenberg zich opmaken voor een laatste reeks wedstrijden, namelijk heren enkel 2 en dames enkel 2. Raphael Van Wel nam het op tegen Thijs Demeyere, Ting Ting Wang zou dit doen tegen Marthe Tack. Een beetje verrassend nog ging Van Wel met de openingsgame aan de haal, maar na een felbevochten tweede game, stoomde Demeyere door naar een derde en beslissende game.  (21-16, 18-21, 8-21). Marthe Tack ontdeed zich van Ting Ting Wang. Het punt van de dag, een late backhand slizedrop waarmee Tack vanuit gedwongen positie, Ting Ting alsnog verschalkte in haar geliefkoosde forehandpositie aan het net, bracht een 14-17 voorsprong in de belle tot stand. De West-Vlaamse won haar partij (9-21, 21-16, 16-21), waardoor alle aandacht gevestigd werd op de resterende game in de heren enkel. Thijs Demeyere was helemaal onder stoom gekomen en flirtte met een nooit vertoond scenario in de vaderlandse badmintoncompetitie. Het bleef niet bij flirten. De winst werd bezegeld met een geweldige oerkreet (21-16, 18-21, 8-21). DZ99 noteerde een vierde wedstrijdpunt. Het stond zowaar 4-4.  

Golden game

Het was onwaarschijnlijk, maar werkelijkheid. Wat haast niemand voor ogen had, bleek waargemaakt: de West-Vlamingen slaagden erin om een 3-1 en 4-2 voorsprong met twee kampioenschappunten, op te halen. Na een kwartiertje intermezzo kon de allesbeslissende game worden aangekondigd. De golden game zou beslissing brengen over het kampioenschap. In een game naar 21 punten en zonder verlengingen, namen Lallemand en Lassaux het opnieuw op tegen Marie Demeyere, ditmaal gekoppeld aan Thijs Demeyere. Het mag gezegd zijnde: de West-Vlamingen vochten hard, maar de eerder geleverde ijver brak hen zuur op. Lallemand en Lassaux konden nog iets extra aan de dag brengen en bleken bovendien over stalen zenuwen te beschikken. Het was in die positie sterker dan het onervaren DZ99. Vechtlust en efficiëntie ten top. Met een dubbele voorsprong kwamen opnieuw een niet te missen aantal kampioenschappunten aandraven en na nog tweemaal tegen te spartelen diende DZ99, het zij fier, het hoofd te buigen. De ijzig kalme en koel als een kikker spelende Alexandre Lallemand besliste de titelstrijd door de service van Marie Demeyere zowat tien meter onder de grond te stoppen (21-12). Voor Lassaux betekent dit bovendien een individueel ongeslagen palmares dit seizoen. Voor Lallemand is dit tevens de bekroning van een sterke comeback met een vierpunter in deze finale. Matchwinnaar, 5-4.

Na een vier en een half uur durende bloedstollende eindstrijd, ontpopte DZ99 zich als de meer dan terechte vicekampioen en bewees Bad79 zich voor het derde opeenvolgende jaar als de beste ploeg van het land. Bad 79, kampioen van België 2018-2019.