Belgische kampioenschappen badminton elite 2019

Enkele pertinente vragen omtrent de hiërarchie binnen ons vaderlandse badminton konden er voorafgaand aan dit BK in Anderlecht gesteld worden. Zou Maxime Moreels in staat geacht worden de symbolische machtsoverdracht van Yuhan Tan van vorig jaar weten te bestendigen? Zou dubbeldespoot Freek Golinski even ongenaakbaar zijn na het badmintonpensioen van zijn makker Matijs Dierickx? Zouden Lianne Tan, Flore Vandenhoucke en Lise Jaques de leading ladies van ons badmintonminnend landje blijven? Al deze brandende kwesties werden op het terrein beslecht…

Eén zaak leek kristalhelder: Yuhan Tan, die zich reeds ijzersterk presenteerde op de Vlaamse kampioenschappen, was niet in Anderlecht voor een verre ereplaats. Het lot was hem echter bepaald niet gunstig gezind: als ongeplaatste speler moest hij een parcours bezaaid met toppers zien te overwinnen, maar Tan deed dit op de enige manier waarop België hem het laatste decennium leerde kennen. Met verve. Op weg naar zijn 11de (!) titel wist de Limburgse topper o.a. Lallemand, Put, uittredend kampioen Moreels (de enige driesetter die Yuhan beslechtte) en supertalent Julien Carraggi tegen het canvas te meppen. Wat mij betreft een titel met een gouden randje. In de finale kon youngster Carraggi geen vuist meer maken tegen de ervaring van Tan. Een erg zware halve finale met winst in de verlengingen van de derde set tegen die andere golden boy Elias Bracke hadden wellicht te veel gevergd van Julien.

© Peter Nagy

Elias Bracke wist de teleurstelling van die erg nipte nederlaag echter door te spoelen met zijn eerste nationale dubbeltitel aan de zijde van, wie dacht u misschien, Freek Golinski. Een jubileumeditie voor Freek, die hiermee zijn 10de dubbeltitel greep. Op deze manier vulde Elias qua resultaat de grote schoenen van Matijs Dierickx. De druk op de schouders van Bracke moet dan ook zeer groot geweest zijn. Wanneer je dan de goegemeente on court van antwoord dient, dan geef je blijk van grote klasse. Vanzelfsprekend was het echter allemaal niet geweest: zowel Demeyere-Szymoniak als Vlaamse kampioenen Rosius-Van Nieuwkerke mochten aan de zegepalm ruiken, maar strandden in het zicht van de finish.

In het dames enkel maakte Lianne Tan brandhout van de tegenstand om het Tanfeestje in Anderlecht compleet te maken. Zonder setverlies denderde de gestroomlijnde aanvalsmachine Lianne Tan door de tabellen met bitter weinig mededogen. In de halve finale maakte Flore Vandenhoucke er nog wel een wedstrijd van (ze scoorde zelfs het punt van het tornooi met een onvervalst trickshot), maar in de finale werd geen spaander heel gelaten van Clara Lassaux. Op deze manier zou de dominantie van Lianne nog wel eens een tijdje kunnen blijven duren.

Als er een prijs voor allround speler van het tornooi zou worden uitgereikt, dan zou het een relatief eenvoudige zaak zijn voor een jury om deze zonder het schaamrood op de wangen uit te reiken aan Flore Vandenhoucke. In de drie disciplines wist de klasbak uit Ronse minstens de halve finale te bereiken. Er zijn er weinigen die dit fysiek kunnen bolwerken. Maar wie qua resultaten echt ongenaakbaar zou blijken op dit BK, is Lise Jaques: 7 matchen gespeeld, 7 gewonnen. Dat beide diva’s aan elkaar gekoppeld het dubbelspel zouden winnen, daar viel weinig geld mee te verdienen bij de bookmakers. Annys en Biesbrouck konden nog een setje aanklampen bij de uittredende kampioenen, maar in the end wisten Jaques en Vandenhoucke op overtuigende manier henzelf opnieuw te kronen tot nationaal kampioen.

In de finale van het gemengd dubbel keken beide vriendinnen elkaar uiteraard in de ogen. Flore speelde aan de zijde van Jona Van Nieuwkerke, die ook al de finale van het heren dubbel beslechtte, Lise koos enigszins verrassend voor de Pool Szymoniak. Beide koppels hadden overtuigend hun halve finales gewonnen tegen surprisepakketjes Dewit-Beelen en Van Wel-Van den Bergh. De finale zou een spektakelstuk blijken. Aanvankelijk leken Flore en Jona het laken naar zich toe te trekken, maar dat was buiten de tenaciteit van ranke Lise en sterke Patryk gerekend! Uiteindelijk wisten zij met 21-16 in de belle deze mooie titel te grijpen. Zo kregen we vreemd genoeg een Pool op het podium, maar een klassespeler als Szymoniak misstaat geenszins op het palmares van onze nationale kampioenschappen. Proficiat!

Deze kampioenschappen toonden aan dat de nieuwe generatie nog een beetje ervaring en geduld moet opbouwen en dat de gevestigde waarden nog geenszins mogen afgeschreven worden. Toch werd nu al duidelijk dat een hongerige nieuwe generatie staat te trappelen om in hun voetsporen te treden. We kijken nu al uit naar hun titelchallenge van volgend jaar. Tot slot nog een dikke pluim op de hoed van de organisatoren, van de talrijke vrijwilligers en van het aanwezige scheidsrechterkorps, zonder jullie geen kampioenschappen!

Uw verslaggever

 

Helger Van Werde