BK parabadminton, een overwinning voor de sport.
Met een ongemeten enthousiasme werden zaterdag de Belgische kampioenschappen parabadminton afgewerkt in Sportcampus Sint-Gillis-bij-Dendermonde. Het was zes jaar en drie weken na het BK Elite, toen een organisatie van BC Oudegem, dat kampioenschappen van een dergelijk kaliber naar de sportcampus werden gehaald. Dat men in Dendermonde best weet heeft hoe een tornooitje te organiseren is met al hun ervaring dan ook een open deur intrappen.
Een halfuur voor aanvang van de wedstrijden was de zaal aardig volgelopen met alle protagonisten in warming-up modus. In zowel de reeksen met een lichte of matige verstandelijke beperking als het rolstoelbadminton zou er van in het begin vol voor gegaan worden. Het sein voor referee Vanhorenbeeck om alle umpires en medewerkers hen vanuit zijn ervaring deskundig toe te lichten op de briefing. Drive BC had stevig in zijn manschappen geïnvesteerd om alles geregeld te krijgen en slaagde daar met grootste onderscheiding in. Wie de zaalinkleding en het ganse team medewerkers op de been zag, wist van vooraf aan dat dit een kampioenschap werd met een onmeetbare uitstraling. Alle wedstrijden zouden van een umpire, een teller en minstens één lijnrechter voorzien worden. Tijdens de dubbelwedstrijden ’s middags werd daar nog een servicejudge en veelal een tweede linejudge aan toegevoegd. Alles verliep gewoonweg feilloos.
In een kader dat zijn gelijke niet kende, waar de referee zijn afsluitende kernwoorden op de briefing – “don’t forget, this is fun!” – onderstreepte, spoot het enthousiasme bij iedere deelnemer er vanaf. De grote passie voor het spelletje, de gekende vriendschappen die onze sport openbaart en de wil om te winnen, werden tijdens de vertoning op het veld overmatig geëtaleerd. Ik heb geen collega umpire gezien die zijn glimlach kon verbergen. Deze atleten aan het werk zien, de manier hoe zij de sport beleven, en hoe wij als umpire daar tegenover, nietig en heel klein, boven in onze stoel onze taak volbrachten, bleek één grote samenwerking. Akkoord, soms waren er momenten bij dat het bittere ernst was. Dit gebeurt in elk kader, toch? Dat het niet altijd van een leien dakje liep is menselijk en hoort bij het competitief gegeven. Het was bovendien nu eenmaal ook een Belgisch kampioenschap waar de atleten hard naartoe hadden gestreefd.
G-badminton
In het heren enkel A kregen we de verrassing van het tornooi te verwerken. Niet Bob Biesmans, maar wel een uitermate sterk spelende Michael Adams kroonde zich tot nationaal kampioen. In een fysieke uitputtingsslag wist de Vlaams-Brabander in twee gewaagde games zich naar de uiteindelijke eindoverwinning te spelen. Wel een Limburgs feestje in de namiddag, daar Biesmans zijn indrukwekkende voorhamer steenhard kon etaleren. Aan de zijde van Yorrit Noben waren ze de sterkere van niemand minder dan, jawel, Michael Adams en Rutger Vandercammen. Nog in enkel A waren Leen Van Goylen en Arianne Saman de twee dames die zich uit de poules naar de finale wisten te spelen, en waar laatstgenoemde het pleit naar zich toetrok. Louise Vliegen was in dames enkel B dan weer de sterkste. Nadat zowel zij als haar opponente Carolien Adriaens hun poule op autoritaire wijze hadden afgerond, werd de strijd om de nationale titel in een thriller van een duel beslist. Het was dus Vliegen die in de verlengingen van de beslissende game het pleit naar zich toe trok. Bij de C-dames ging de nationale bekroning naar Ester ’S Hertogen. Zij won de finale van Katharina Peeters. Bij de B-heren slaagden Carlo Cuppens, Stijn Arbyn, Jeroen Smets en Anup Verheijen erin hun voorrondegroep winnend af te sluiten. Het kwartet ging door middel van een knock-outfase op zoek naar het hoogst haalbare. Arbyn nam afstand van Cuppens na een bijzonder aantrekkelijke driesetter, terwijl Verheijen met meer duidelijke voorsprong de maat nam van Smets. Een emotierijke finale driesetter werd in het voordeel beslist van Anup Verheijen, die op matchpunt met de driekleur in het gelid op zijn knieën neerzeeg. Belgisch kampioen! Ook die eer was weggelegd voor Kristof Onkelinx. In heren enkel C bleek hij de ongeslagen man te zijn. Het zilver was hier weggelegd voor Stefan Verbustel. In het dubbel B kregen we enkele heel interessante wedstrijden voorgeschoteld. Tim Permentiers en Jeroen Smets kroonden zich hier tot kampioen van België, de vicetitel was weggelegd voor Paul De Brabandere en Domenick Kreies. Zelfs zonder die medaille had dit duo de medaille van gouden glimlach veroverd. Alsof dit niet genoeg was en alle herenmedailles in feite uitgereikt waren, werden alle heren eervol op een hoopje gespeeld. De beste tandem in dit fijne gezelschap bleek naar de namen Elien Baeten en Ruth Vangeloven te luisteren. Dol enthousiast en door de speaker terecht aangehaald, werden zij op het einde van de dag bekroond tot het beste dubbelteam van België, waarop ze de gouden kampioenenbeker terecht in de lucht staken.
Rolstoelbadminton
In het rolstoelbadminton had een sterke Rik Op De Beeck poule A met spreekwoordelijk gemak op zijn naam geschreven. Poule B was een grotere groep waar de details mogelijk nog meer bepalend gingen zijn. In een eerste belangrijk treffen haalde Kevin Van Ranst het in drie games van Benny Geets. De beslissende wedstrijd in deze groepsfase zou uiteindelijk tussen Van Ranst en Pieter Cheyns gaan. De sterkte van Cheyns mondde in het verlengde van zijn voorgaande partijen uit in een ontegensprekelijke overwinning zonder gameverlies. De finale tussen Op De Beeck en Cheyns was er één om duimen en vingers bij af te likken. Beide heren lieten hun slagvaardige en rolstoeltechnische capaciteiten in een tactisch meesterspel aan bod komen. Een openingsgame waar beide heren elkander niet schuwden mondde weinig verrassend uit in verlengingen. Pieter Cheyns haalde het hier met 25-27. Op De Beeck wist van deze schijnbaar kleine opdoffer snel te herstellen en haalde de tweede game in geen tijd naar zich toe. In de beslissende game werd een vrijwel gelijkaardig scenario neergeschreven. Na een meer dan drie kwartier durende finalestrijd wist Rik Op De Beeck de kroon op het werk te zetten: Belgisch kampioen.
Geen één zonder twee moet er gedacht zijn. Voor Rik Op De Beeck was de dubbel weggelegd in de rolstoelklasse. Gekoppeld aan Kevin Van Ranst wist hij zich met een wiel voorsprong naar de eindwinst te spelen. Knappe prestatie. Het zilver was weggelegd voor Benny Geets en Geert Swinnen. De derde plaats ging naar Johan Reynvoet en Hugo Van Keer. Bij de dames stak Ann De Raeymaecker er met kop en schouders bovenuit. Om het eindresultaat te bekronen met de nationale driekleur, diende ze niet continue in het rood te gaan. De zilveren medaille bij de huldiging kwam meer dan terecht Kristel Gevaert toe. Het zou dan ook geen verrassing betekenen dat beide dames tezamen konden triomferen in het dubbelspel. Voor het zilver was de eerste game nog een dubbeltje op zijn kant, maar wisten Anzhela Avagyan en Elke Van Gompel zich vervolgens nog duidelijk naar de tweede plaats te spelen.
Epiloog
Met alleen maar uitstekende winnaars en finalisten, prachtige deelnemers en een onwaarschijnlijk warm gevoel – want deelnemen is nog steeds belangrijker dan winnen – werden de Belgische kampioenschappen parabadminton meer dan geslaagd afgesloten. In alle takken van het parabadminton werd er hartelijk en hartig gestreden voor wat uiteindelijk de nationale titel zou opleveren. Het is een gegeven dat de G-sport en parabadminton in het algemeen zijn streng alsmaar meer trekt. Ik bedenk me al schrijvend dat met de huidige tendens in de valide tornooien het wel een optie zou kunnen zijn om deze tak van onze sport alsmaar meer te gaan implementeren. Ik spreek veiligheidshalve over een fel te overwegen optie, omdat iedere tak zijn noden heeft wat in combinatie met zaalaccommodaties en beschikbaarheden niet altijd evident zal zijn. Maar persoonlijk zie ik deze optie graag als een niet te versmaden opportuniteit, een denkpiste die grondig mag bekeken worden. Met deze editie van het BK G- en rolstoelbadminton bleek de sport onweerlegbaar de grote overwinnaar.
