Badminton Science: een badminton rubric voor LO leerkrachten en trainers

“Hoe weet ik of mijn spelers/leerlingen beter worden?” Het is een vraag die veel trainers en leerkrachten zich geregeld stellen. Badmintoncompetenties aanleren is dan ook geen gemakkelijke taak, laat staan het opvolgen van progressie. Onderzoek heeft aangetoond dat beginnende spelers vaak lang in de beginfase van het aanleren van vaardigheden blijven hangen en slecht gebruik maken van technische aspecten zoals shotselectie. De oorzaken hiervan zijn allicht eigen aan het spel. Men moet immers de baan van een bewegend voorwerp correct inschatten en op basis daarvan het voorwerp (i.e. de shuttle) raken. Om spelers sneller progressie te laten maken is het belangrijk om hun competenties correct te kunnen scoren. Laat nu net dit het onderwerp zijn van deze Badminton Science.

 Dit artikel legt de ontwikkeling van een badminton rubric (of scoregids) uit, opgesteld door Dr. Kevin Casebolt en Peng Zhang aan het departement voor lichamelijke opvoeding aan de Amerikaanse East Stroudsburg University of Pennsylvania.

Het Play Practice Model

Het Play Practice Model, ontwikkeld door Alan Lauder, is een stijl van lesgeven dat de nadruk legt op het aanleren van technieken en tactieken van een sport. Het model stelt het oefenen en spelen op éénzelfde lijn. Algemeen worden er drie fundamentele leerprocessen afgebakend: vormend spelen, gefocust spelen en verbeterend spelen. Een belangrijk aspect bij het gebruik van de badminton rubric is dat de coach duidelijk communiceert over de lesdoelstellingen, wat de succes criteria zijn, hoe de evaluatie gebeurt (door de lesgever, door de speler of door medespelers) én dat de coach duidelijke feedback geeft.

De badminton rubric

De rubric beoordeelt acht afzonderlijke aspecten van het badminton spel. Deze zijn de smash, de hoge service, de lage service, de clear, de drop, de plaatsing van de shuttle, de positie van de speler op het veld en zijn/haar beweging, en ten slotte, de anticipatie skills van de speler. Deze aspecten zijn gekozen omdat ze een mix vormen van technische en tactische kennis. Voor elk aspect van de rubric onderscheidt men vier niveaus: beginnend, ontwikkelend, geoefend en gevorderd. Elk niveau komt overeen met een specifieke score e.g. beginnend is één punt en ontwikkelend is twee punten. Het doel van het puntensysteem is om de evaluatie meer objectief te maken.

Beginnend is dus het laagste niveau binnen een bepaalde vaardigheid. Een speler wordt als beginnend aangeduid wanneer hij consistent faalt in het demonstreren van één of twee cruciale elementen binnen een vaardigheid. Eén niveau hoger vinden we ontwikkelend. Dit betekent dat een speler begonnen is met zich de vaardigheid eigen te maken maar dat hij/zij nog veel fouten maakt bij het uitvoeren ervan. Geoefend en gevorderd zijn de twee hogere niveaus. Spelers in deze categorieën kunnen de vaardigheid succesvol gebruiken in een match. Uiteraard is het de bedoeling dat spelers progressie maken naar een hoger niveau binnen een bepaalde vaardigheid.

De badminton rubric (zie figuur) kan best meegedeeld worden aan de spelers. Hierdoor kunnen zowel de lesgever als de spelers makkelijk inzicht krijgen in hun huidig niveau en welke progressie ze moeten maken om naar een hoger niveau te kunnen stijgen. Hoe en wanneer een speler geëvalueerd wordt hangt af van de coach. Deze kan er voor kiezen om steeds een evaluatie te maken aan het begin en aan het einde van een training voor korte termijn doelstellingen, na afloop van elke training voor middellange termijn doelstellingen of aan het einde van een lessenreeks voor lange termijn doelstellingen.

Samengevat biedt de badminton rubric een tool aan coaches en spelers om hun progressie te monitoren en om makkelijk concrete feedback te geven.