AA-Drink Cup Badminton Vlaanderen 2018 (Vlaamse kampioenschappen)

Het weekend van 24 en 25 november was alweer met fluo aangestipt in de kalender van menig badmintonliefhebber. In Dilsen-Stokkem stonden immers de Vlaamse kampioenschappen badminton (de AA-Drink Cup) geprogrammeerd in sporthal de Spil. Organiserende club Dibad bleek de perfecte gastheer voor een zeer onderhoudend tornooi waarbij enkele prachtprestaties te noteren vielen.

A-reeks

In het enkelspel verzorgde de protagonist van het Belgische badminton de laatste 15 jaar, Yuhan Tan, het spektakel met een erg klinische (of wat had u dan verwacht van een dokter?) topprestatie. Sterke Yuhan wist het rijkelijk gevulde palmares nog wat meer te stofferen in zijn thuisprovincie, maar werd desalniettemin enkele keren zwaar bestookt door jong geweld. In de finale trok Stijn De Langhe (1ste reekshoofd) alle registers open en hield deze aanvankelijk gelijke tred met de tweevoudig Olympiër. Zo wist Stijn na verlengingen zelfs het eerste game binnen te halen. Daarna moest De Langhe echter de wet van de sterkste ondergaan, zoals Thijs Demeyere eerder in de halve finale reeds had ondervonden. Misschien droeg De Langhe ook nog de sporen van een epische halve finalestrijd tegen Jurgen Voet. Waar deze laatste aanvankelijk onder de voet (!) gelopen werd, herpakte het jonge talent zich op erg fraaie wijze, hetgeen resulteerde in een boeiende cliffhanger. Met het kleinste verschil wist De Langhe toch het laken naar zich toe te trekken.

Bij de dames wist Ann Knaepen in haar thuisprovincie de hoofdvogel af te schieten! In de droomfinale versloeg ze Lisa Demeyere in twee games. Opnieuw een nederlaag in de finale voor Demeyere dus, net als vorig jaar, toen Joke De Langhe net te sterk bleek. Op de zege van Knaepen viel echter weinig af te dingen, ze verloor op haar strooptocht richting Vlaamse titel geen enkele game. Ook de sterke Ine Lanckriet legde relatief kansloos de duimen in de halve finale. In de andere halve finale klampte Soetkin Dewit lang aan in het eerste game, maar de ervaren Demeyere wist het pleit al bij al zonder al te veel problemen te beslechten.

Noch Van der Sypt – Van Herbruggen, noch Lenaerts – De Pauw kroonden zich afgelopen zondag tot Vlaams kampioen, en dan kunnen we toch enigszins van een verrassing spreken in het heren dubbel… Hoewel… De klasse en kunde van de youngsters Dylan Rosius en Jona Van Nieuwkerke staat buiten kijf. Dat deze titel verdiend is, blijkt uit het feit dat ze beide gedoodverfde favorieten er in straight games uitknalden. Waar Jordy en Tim er in het eerste game nog in slaagden verlengingen uit de brand te slepen in de halve finale, kwamen Stijn en Lawrence eigenlijk zelden in een kansrijke positie tijdens de finale. Deze laatsten hadden nochtans een benijdenswaardige vormcurve geëtaleerd tijdens hun halve eindstrijd tegen Dewit – Desloovere… Een eerste titel aldus voor de Limburgse tandem, en ik moet zeggen: de groeimarge die beide tenoren nog hebben, zal de tegenstand in België en omstreken ongetwijfeld angst inboezemen. Benieuwd waartoe deze jongens in staat zullen zijn tijdens het nakende BK, het eerste na het tijdperk Golinski – Dierickx.

Net zoals vorig jaar nam Lisa Demeyere in het dames dubbel op gepaste wijze weerwraak voor de nederlaag in de enkelfinale door de Vlaamse titel wel te pakken aan de zijde van haar zus Marie. Ook dit jaar was de tegenstandster Ine Lanckriet in de finale, deze keer gekoppeld aan Marthe Tack. Ine en Marthe hadden voorheen in de halve finale flink gestunt door het tweede reekshoofd Meta Knuth – Ann Knaepen na een sensationele wedstrijd uit te schakelen met verlengingen in het derde game. Ook tijdens de finale wist het duo een derde game uit de brand te slepen, maar de ervaring van Demeyere kwadraat gaf uiteindelijk de doorslag. Hun Vlaamse titel werd alweer netjes opgevouwen, ingepakt in de racketbag en meegenomen richting DZ. We kunnen hier stilaan spreken van een echte dynastie…

In het gemengd dubbel kende de hegemonie van Stijn Lenaerts en Tina Van Buyten zijn einde. Zij verloren hun halve finale met de kleinste marge van Tim Van Herbruggen en Caro Neyrinck. Deze ijzersterke combinatie stoomde vervolgens stevig door richting Vlaamse titel door overtuigend in de finale de maat te nemen van surprisepakketje Joren Robberecht en Elise Dhondt (vorig jaar nog de laureaten in de B-categorie). Deze tandem had toch wel enige verbazing opgewekt door vlotjes Stijn De Langhe en Steffi Annys weg te zetten. Zo behaalde Tim zijn tweede Vlaamse A-titel, na zijn dubbeltitel van vorig jaar, en bevestigt deze allrounder van Lokerse zijn reputatie als één van de meest complete spelers van het circuit.

B-reeks

Wanneer je een snelle blik wierp op de tabellen van de B-reeks, viel er vooral op dat quasi alle dominante figuren in deze categorie een A-verleden hebben. Nieuw is dit zeker niet, opvallend is het des te meer.

In het heren enkelspel bleef het lang koffiedik kijken wie er zich zou opwerpen tot sterk(st)e man. Het zou uiteindelijk Steady Stanie Simons van Hebad zijn die zich onderscheidde van het peloton na een onwaarschijnlijk spannende finale tegen Ben Van Herbruggen, nadat hij in de halve finale ook al afstand had genomen van grote broer Stijn Van Herbruggen. Stijn en zondagen, dat is naar eigen zeggen geen goede combinatie. Ik wens voor die finaleplaats van Ben VH overigens zelf ook wat krediet op te strijken: hij was namelijk geprikkeld over het feit dat ik hem niet genoemd had bij de favorieten. Ben was dan ook vastberaden het ongelijk van uw verslaggever in de verf te zetten. Hij strandde uiteindelijk in de verlengingen van het derde game, maar mission accomplished, Ben! Hij zorgde overigens voor een legendarische prestatie tijdens zijn kwartfinale tegen Rik Dewit door maar liefst een 11-20 achterstand om te buigen in gamewinst. Il faut le faire! In de halve eindstrijd had Ben zich langs Joren Robberecht geknokt. Wat een tornooi heeft die Lokeraar weer gespeeld zeg, die heeft klaarblijkelijk een abonnement op topprestaties tijdens de AA-drink cup. De eerlijkheid gebiedt ons in ieder geval te stellen dat de eindoverwinning van Simons onverwacht noch onverdiend was (en daar had uw verslaggever het dan weer wel bij het rechte eind, nietwaar Ben?)

Met mijn pronostiek in het dames enkel B1 zat ik in ieder geval right in the money: de voorspelde halve finales Marthe Tack versus Jana Tegethoff en Roxane Hens versus Hanne Janssens werden vleesgeworden realiteit. Aanvankelijk leek Marthe Tack richting eindstrijd te snellen, maar dat was buiten de veerkracht van Tegethoff gerekend. Jana kon het tij alsnog keren en zelf dat felbegeerde finaleticket bemachtigen. In de andere halve finale wist Roxy Hens net tijdig haar kalmte te hervinden om na een achterstand in het tweede game alsnog het pleit te beslechten zonder extra time. Uiteindelijk zou het Tegethoff blijken die zich voor een tweede keer tot Vlaamse kampioene B1 wist te kronen. In de finale wist Hens geen vuist meer te maken. In ieder geval toonden alle betrokken dames dat ze (opnieuw) klaar zijn om het op een hoger niveau te proberen!

De moeilijkste categorie om te becommentariëren voor mezelf, is het heren dubbel B1, omdat ik er zelf zo nauw bij betrokken ben en dat bevordert de objectiviteit meestal niet. Maar omdat het mocht van de voorzitter van Badminton Vlaanderen, Hans Van Cauwenbergh (dank daarvoor, Hans), vernoem ik mezelf in dit verslag. Vooraf had ik als absolute favorieten 1 koppel naar voor geschoven, maar een echte kenner om Tom Dejongh en Thijs Demeyere aan te stippen, moest je geenszins zijn. Een dergelijke status brengt echter de nodige druk mee, en het vereist stevige schouders om hiermee om te kunnen gaan. Dat deden deze twee kampioenen glansrijk. In hun halve finale klopten deze gecombineerde natuurkrachten Helger Van Werde en Jef De Coster in twee games. Laatstgenoemde kon zo jammer genoeg geen succesvol vervolg breien aan zijn uiterst succesvolle zaterdag, waarin hij ongeslagen bleef in twee disciplines. Zelf was ik eigenlijk best wel tevreden met de uiteindelijke halve finale als oudste deelnemer (de enige 40’er klaarblijkelijk) na een helse week met ziekte en een shuttle in mijn smoelwerk. In de andere halve finale wisten dubbelicoon Koen Verleyen en klasbak Arnaud Deleu good old Marc De Punt en Adriaan Debeuf uit te schakelen in twee games. In de finale leek het aanvankelijk vrij vlot te gaan voor Tom en Thijs, tot materiaalpech bij Demeyere wat roet in het eten gooide en ervoor zorgde dat Deleu en Verleyen alsnog het eerste game wegkaapten. Maar uiteindelijk wisten de favorieten toch de trofee binnen te halen, en wie zal er zeggen dat het niet terecht was? Klasse, boys!

Opnieuw succes voor Dijlevallei viel er te ontwaren in het dubbelspel bij de dames. Roxane Hens slaagde erin maar liefst drie halve finales te bereiken op deze AA-drink cup, en de kers op de taart kwam er in deze discipline. Aan de zijde van gelegenheidspartner Sanne Verbeek klopte Roxy Emma Uyttersprot en Soetkin Dewit in twee games. Verbeek vond zo onwaarschijnlijk snel opnieuw haar niveau van weleer als kersverse mama. Chapeau! De huisband en de spruit gloeien ongetwijfeld van trots… Ook in de halve finale wisten Hens en Verbeek een mooie scalp aan het elegante degen te rijgen met topduo Lynn Sioncke en Jana Tegethoff. Soetkin en Emma hadden zich in hun halve finale nipt de betere getoond van de Antwerpcombinatie Jenny Bender – Nena De Dauw na een marathonwedstrijd.

Het meest bitterzoete verhaal werd misschien wel geschreven in het gemengd dubbel B1. Lange tijd leek het erop dat Yves ‘Fonne’ Van Kerckhoven en Elicha Van Looy hun jarenlang partnerschap op het veld gingen bekronen met een knoert van een titel, die van Vlaams kampioen B1. Ze raasden doorheen de tabellen zonder gameverlies, ook in de halve finale waren Michiel Polfliet en Jana Tegethoff ditzelfde lot beschoren. Dame Fortuna en een erg jong en getalenteerd koppel, Stein Bondroit en Lobke Van Den Berg beslisten er echter anders over en lieten de Kempenaars achter met een fameuze kater na de verlengingen van het derde game. De jeugd kraaide alsnog victorie! Dat Stein en Lobke qua karakter en mentaliteit uit het goede hout gesneden zijn, bewezen ze tijdens deze kampioenschappen telkens opnieuw door zowel in de kwartfinale tegen Mathias Van Gastel en Sarah Van Den Eeden als in de halve finale tegen Jef De Coster en Roxane Hens koelbloedigheid te tonen en met een minimale marge deze ijzersterke koppels eruit te knallen. Een verdiende kampioen, dat lijdt geen fractie twijfel!

Zo, wat een prachteditie van de AA-Drink Cup hebben we alweer achter de rug, en daarvoor dienen we vooral de mensen van Dibad erkentelijk te zijn! Zij zetten een uiterst strakke en professionele organisatie op poten. Ook de talrijke vrijwilligers, umpires en Badminton Vlaanderen verdienen uiteraard in de bloemetjes gezet te worden, zonder hen geen kampioenschappen!

We hebben alvast weer enkele zaken geleerd dit weekend:

  • sommige mensen verzamelen postzegels of sigarenbandjes, Demeyeres verzamelen Vlaamse titels;
  • maak geen Van Herbruggens boos in uw voorbeschouwing;
  • je moet niet altijd beter kunnen badmintonnen dan uw tegenstander om te winnen;
  • Limburgers zijn erg moeilijk te kloppen op het thuisfront;
  • probeer nooit een shuttle op te vangen met uw oogbal;
  • het is niet omdat uw dubbelpartner het tornooi wint, dat je Vlaams kampioen bent;
  • niet overal in Limburg is smurfentaart verkrijgbaar (jammer);
  • er zijn belangrijker zaken in het leven dan badminton… maar niet veel.

Bedankt voor uw aandacht en proficiat aan alle kampioenen! En denk eraan: mocht ik uw naam verkeerd geschreven hebben, het is niet persoonlijk 😉…

 

Helger Van Werde