BK Senioren
LEUVEN – Terwijl huisfotograaf Schoonbaert zich neerboog over de zoveelste klassementensaga in badmintonland, knielden de echte helden neer, voor datgene waar men zich minstens één keer per jaar al eens aan durven te pijnigen: leeftijd. Op zondag 28 april verzamelde de nationale top zich in Leuven voor de Belgische Kampioenschappen Senioren. Zeg maar met een vleugje flegmatiek, een tricolore randje nostalgie verstrengeld met een pure nuchtere kijk: de veteranenkampioenschappen. Schoonbaert ziet daar nog net te groen voor achter de oren en Van Werde moest na enkele flikflooiende deelnames per uitzondering (en gefatsoeneerd) verstek geven. Op de voorzomer van zijn veteranenbestaan zakte Nees, incognito en objectief als altijd, als umpire, dan maar af om eens een te bespieden hoe de deskundigen binnen ons vakdomein het er vanaf brachten.
Eenmaal aangekomen op site van de KU Leuven werd met bewonderenswaardige blik de fonkelnieuwe topsporthal aanschouwd. Adembenemend. Het moet voor Nees zowat de eerste keer geweest zijn sinds Londen 2012 dat ie een badmintonhal binnenwandelde waarbij zijn mond wagenwijd openviel bij het aanschouwen van de omstandigheden. Dat ie ditmaal zijn ticketje niet zelf diende te betalen zal er sowieso wel in meegespeeld hebben. Dat de inkom voor iedereen gratis bleek, is nog oprechter. De sport niet te kort schietend en de lofspraak gepast vattend, mogen we er van op aan dat dit kampioenschap er eentje uit de duizend was. Een ongelooflijk afgelikte sportaccommodatie werd haarfijn met zes badminton courts gestreken en in vol ornaat geïnstalleerd afgeleverd voor deze kampioenschappen. Wat mezelf betreft is de organisatie voor de komende kampioenschappen hiermee toegewezen. Centraal gelegen, vlot bereikbaar en uitstekende faciliteiten. Doe maar.
Even vergeten dat er slechts 74 spelers ingeschreven waren – zonder enig overdrijven en ik omschrijf het ingeschreven aantal zonder verpinken correct – blijkt dit tornooi er een te zijn dat alleen maar meer aanzien en lef verdient. Lef, omdat de kalenderplanner er niet mag, maar moet op toezien om dit tornooi een vrij weekend te gunnen. Lef, omdat de beste spelers in hun leeftijdscategorieën de allerbeste en betere tegenspelers verdienen. Lef, omdat zij die er zijn dit doen met maar twee beweegredenen: eergevoel en liefde voor de sport. Lef, omdat sommigen desondanks hun alsmaar piepende Rolls Roys, meer klasse uitstralen dan die nieuwste SUV’s of e-tron’s. Aanzien, want geloof me vrij, de bolides gingen soms bijzonder hard te keer. Het aantal bijeengekomen titels was haast niet te tellen en dat zag je gedurende de dag, die ontelbare aan elkaar gewaagde titanenstrijden telde. Zoals we de jeugd samentroepend op de tornooien zien, is dit bij onze jong- en iets minder jong vetarenen hetzelfde. Die mannen en vrouwen amuseren zich nog kostelijk. Of ze nu +35 of +55 jaar zijn, je ziet het amusement en het vuur er nog vanaf spatten. Uit liefde voor de sport.
“Adembenemend. Het moet voor Nees zowat de eerste keer geweest zijn sinds Londen 2012 dat ie een badmintonhal binnenwandelde waarbij zijn mond wagenwijd openviel bij het aanschouwen van de omstandigheden.”
Bij de +35 speelde Greg Sombardier zich tweemaal in de geschiedenisboeken, in het dubbelspel was dit aan de zijde van zijn compatriot Eli Balligand. Zij namen op het elite-niveau afscheid op het BK in 2013, dit met een kwartfinale tegen Dierickx en Golinski. De twee voorafgaande jaren deden ze nog één en twee rondes beter. Bij de dames was er een tricolore feestje in een al even tricolore vorm weggelegd voor Agnieszka Jean Villanueva. In het enkelspel, dubbel aan de zijde van Valérie Hertveldt en in het gemengd geflankeerd door Joost Van den Brande, werd telkens een foutloos parcours afgelegd. De andere enkeldisciplines werden gewonnen door Steven Verbruggen(+40), Yu Hin Siu (+45), Erik Jr. Timmerman (+50), Ronny Hoefkens (+55) en Daniel Hoefkens (+60). Bij de dames waren de oppergaaien bestemd voor Nathalie Bleyenberg (+40), Anja Vandeninden (+45), Marleen Loos (+50) en Christine Messiaen (+55).
In de heren dubbels waren Jef Buckinx en Wim Seghers de combo Gert Priem en Joost Van den Brande (+40) te slim af, de andere goudpralen waren dan weer weggelegd voor Ronny Hoefkens en Willem Huijs (+50), Daniel Hoefkens en Benny Van Peer (+55) en Jozef Jacobs en Willem Verlinden (+60). De dames die verder het hoogste schavotje mochten betreden luisterden naar de namen Anja Lemmens en Petra Vanlaer (+45), Marleen Loos en Honoree Rovers (+50) en Nelly Halsberghe en Rita Vervaet (+55). De laureaten in de gemengd dubbels per slot van rekening waren Gert Priem en Elke Binnemans (+40), Jef Buckinx en Anja Lemmens (+45), Willem Huys en Honoree Rovers (+50) en Benny Van Peer en Rita Vervaet (+55). Een lange dag kwam tot zijn einde met de finale heren enkel +50 tussen Timmerman en Toon Raeymaekers. De velden konden afgebroken worden, de matten opgerold, de laatste croque monsieurs verdeeld. Meteen al kon er worden vooruitgeblikt op de generatie van 1984 – 1985 die volgend jaar hun opwachting zal maken. Vers bloed en versterking bij de +35 in het verschiet.
Een topdag met dank aan de organisatie en voorbereiding van Elien van den Enden en Michiel Vermeulen, want zonder hen was dit nooit gelukt. Een hartig woordje van dank aan het op- en afbouwteam Jona, Sid, Nadine, Ilse, Soetkin, Sonja, Siegfried, Jos, Rita, Lieve, Ronald, Ruben, Maja, Gertjan, Dries, Ruben, Simon, Tom, Jeffrey, Kaat, Thijs, Milan, Francesco, Gaetano en referee Koen Kesteleyn. En last but not least, Koen Mutton. Deze kampioenschappen bewezen dat ze het de naam waardig waren. Meer van dat!
