Op de Yonex BI 19 kregen we op de dag van de kwartfinales en de halve finales naast een paar spectaculaire wedstrijden en een resem oerkreten (bedankt, meneer Vendy!) ook een aantal daverende verrassingen te verwerken. Alvast genoeg stof tot napraten, ik fiets met u even doorheen de meest memorabele momenten…

Heren enkel

Topfavoriet Mark Caljouw bleek alvast de pechvogel van de dag. Het Nederlandse equivalent van Goliath diende de handdoek te werpen na een nare knieblessure die hij opgelopen had in zijn tweede ronde wedstrijd. Die had hij wel nog winnend kunnen afsluiten (mede dankzij de magie van tornooikine David Scoliers), maar de blessure bleek uiteindelijk te ernstig om vandaag nog te kunnen aantreden. De Indiër Lakshya Sen (een topper bij de jeugd en pupil van de legendarische Morten Frost) kreeg op die manier een vrijbrief tot de halve eindstrijd. Daarin nam hij het op tegen Kim Bruun, een Deen die erin geslaagd was de gebroeders Popov uit te schakelen in respectievelijk de tweede ronde en de kwartfinale. We kregen een erg boeiende eerste set voorgeschoteld door beide heren die elkaars fysieke grenzen aftastten. De fysieke fraicheur speelde zeker een rol in de uiteindelijke overwinning van de jonge Sen. Desalniettemin een welverdiende finalist.

In die finale dient de Aziatische youngster de degens te kruisen met een bekend gezicht van de Sportoase: de verliezend finalist van 2018 en fulltime energizer bunny Victor Svendsen! Dat Svendsen al een tijdje uitstekend aan de weg aan het timmeren is, blijkt uit zijn uitstekende resultaten de laatste maanden. In alweer een trademark Svendsen wedstrijd tegen de sterke Duitser Kai Schaefer (die zowel titelverdediger Penty als derde reekshoofd Coelho had geëlimineerd en die nog onlangs van Sen kon winnen) wisten de blijkbaar ongelimiteerde fysieke capaciteiten van de Deen het verschil te maken in een felbevochten match. De eerste twee games werden netjes verdeeld met het kleinste verschil (21/19, 19/21) maar in de slotfase wist onvermoeibare Victor toch nog die extra versnelling te vinden. Een tweede finale op rij dus. Chapeau!

Dames enkel

Denemarken, DE Europese topnatie in het badminton, is ook vertegenwoordigd in de dames enkel finale. Line Christophersen, 19 jaar en naast Europees kampioen ook vice-wereldkampioen bij de junioren, raasde als een tornado doorheen de tabellen. Ook in de halve finale kende ze weinig moeite met het Turkse 5de reekshoofd (die nochtans Britney Tam uit Canada had uitgeschakeld) Demirbag en wist ze zo een volledig Turkse finale te verijdelen.

Eerste reekshoofd Neslihan Yigit maakte haar status waar tegen de Française met Chinese roots Qi Xuefei. In een enorm intens eerste game maakte de fysieke kracht van de Turkse uiteindelijk het verschil: Xuefei stond constant onder zware druk in het achterveld, ging ook al eens in de clinch met de lijnrechters en kraakte finaal. De 25-jarige Yigit uit Bursa (de huidige nummer 37 van de wereldranking) nam op deze manier revanche voor de nederlaag van vorige week in de finale van het tornooi van Kharkiv.

Gemengd dubbel

De topreekshoofden in het gemengd dubbel, de Engelsen Jessica Pugh en Ben Lane, hadden een zware kwartfinale achter de kiezen (3 games tegen Geiss en Moszczynski) maar kenden beduidend minder moeite met de Duitsers Jansen en Ostermeyer. Ze stapten met een zeer groot zelfbewustzijn de baan op en maakten dat ook volledig waar. Een duidelijke overwinning in twee games zorgde voor het eerste finaleticket voor Ben Lane, die later op de avond ook nog aan de slag moest in het heren dubbel (tegen dezelfde Jones Ralfy Jansen overigens).

In de andere (volledig Deense) halve finale namen Mikkelsen en Magelund het op tegen Jaques/Van Nieuwkerke killers Lauritzen/Bergstein. Hier werd al gauw het laken richting het eerste koppel getrokken. Ondanks energiek spel was het klasseverschil toch wel duidelijk. Vooral de sloophamer van Mikkelsen maakte brokken in de defensie van Lauritzen en Bergstein.

Dames dubbel

Uitkijken was het in het dames dubbel vooral naar de prestaties van de Stoeva zusjes. En teleurstellen deed dit topcombo geenszins. De Bulgaarse toppers konden het zich zelfs veroorloven in de tweede set van hun halve finale tegen de moedig strijdende Nederlandse dames Jille en Tirtosentono enigszins de teugels te vieren. Naar eigen zeggen lag de focus voornamelijk op het beperken van de eigen foutenlast, maar het grote verschil lag toch voornamelijk in de dwang en aanvalskracht die Gabriela en Stefani wisten te ontwikkelen. Indrukwekkend.

Op die manier kan de Sportoase zich alvast verheugen op een droomfinale tegen het Canadese tweede reekshoofd Honderich en Tsai. In een onderhoudende wedstrijd wist het sterkste koppel van het Amerikaanse continent de hevig aandringende Deense deernes Magelund (zij moest dus genoegen nemen met 1 finale) en Ravn af te houden. Een lichte achterstand in het eerste game werd tijdig omgebogen door de Canadese toppers (23/21), in het tweede game was het verschil een tikje groter (21-/18). Zullen Honderich en Tsai in staat zijn Stoeva/Stoeva het vuur aan de schenen te leggen? Het geld van uw verslaggever staat evenwel op de Bulgaren (die zo, na een verloren finale in 2013 alsnog de oppergaai hopen weg te graaien in Leuven).

Heren dubbel

Consternatie alom in de Sportoase rond het middaguur: na een verbeten strijd van 76 minuten was de YBI één van zijn absolute trekpleisters kwijt. Aan de zijde van David Daugaard leed Carsten Mogensen (zilveren medaille op de OS in Londen) een schokkende nederlaag tegen het enorm sterk spelende Duitse koppel Jansen/Kaesbauer. Een zichtbaar nerveuze Daugaard had het duidelijk moeilijk met de ontwikkelde druk op hem en ondanks de verpletterende smashes van Mogensen mocht al het gelaten zweet niet baten. De Duitsers konden deze lijn echter niet doortrekken tegen 2de reekshoofd Ben Lane en Sean “brulboei” Vendy. Elke smash van laatstgenoemde werd ondersteund door een geslaakte oerkreet. Spektakel gegarandeerd! Onlangs nog hadden Jansen/Kaesbauer een matchpunt tegen beide Britten, zover zou het deze keer echter niet komen. Vooral op het einde leek de vermoeidheid de Duitsers parten te spelen, hetgeen resulteerde in een hoge foutenlast. Twee op twee dus voor de Engelsman Lane, die zich zo ontpopt tot één van de figuren van dit event. Op die manier hoopt Lane in het spoor te treden van Jacco Arends, die vorig jaar het huzarenstukje presteerde zowel het gemengd dubbel als het herendubbel te winnen.

In de finale nemen Vendy en Lane het op tegen Jan Colin Völker en Bjarne Geiss. Deze Duitse tandem werd aanvankelijk weggeblazen door een fysieke machtsontplooiing van jewelste van Lundgaard en Thyrri (“de zoon van Bjorn Borg”, dixit Thierry Van Wel). Langzaamaan deden Völker en Geiss echter waar Duitsers zo goed in zijn: zich terugknokken. Vooral het derde game was erg aangenaam om volgen, en na nog een ultieme spectaculaire rally schaarden Jan Colin en Bjarne zich bij de laatste twee.

We zijn in ieder geval klaar voor een spetterende apotheose. Hoewel er op papier enkele duidelijke favorieten zijn, lijkt me in dit onvoorspelbare tornooi werkelijk alles mogelijk. Het staat als een paal boven water dat dit kwalitatief hoogstaand challenger event nog enkele grote vissen op het palmares verdient. Nog één grote krachtsinspanning en het is tijd voor champagne, denk ik dan maar zo. Rien ne va plus et santé!

Helger Van Werde