Yonex Belgian International 2018: finaledag
Met spijt in het hart moet ik u melden dat de Yonex Belgian International 2018 er alweer opzit. De finaledag stond garant voor enkele spectaculaire ontknopingen, spannende momenten, slinkse trucjes, sympathieke workshops en vooral: mooi badminton. Over wie DE protagonist van deze veertiende editie van de YBI 2018 was, bestaat geen greintje twijfel: Jacco Arends uit Nederland kwam, zag, stormde al eens fluks naar de toiletten, en overwon alles en iedereen die zijn pad kruiste. Een echte kampioen…
Dames enkel
Beginnen doen we uiteraard met de eerste finale van de dag. Hierin nam Ying Chun Lin uit Chinees Taipei (voor de nieuwsgierigen: het voormalige Taiwan) het op tegen Rituparna Das. Lin zou het uiteindelijk halen na een onderhoudende partij in 2 games (21-16/21-16). Toch bleef ik hier een klein beetje op mijn honger zitten na de partij die Das in de halve finale had afgewerkt. Hierin maakte ze amper fouten en wist ze de meest onmogelijke shuttles terug te brengen. Op zaterdag was het gewoon allemaal net dat tikje minder en lag de foutenlast te hoog (zenuwen?). Dit had echter zeker ook te maken met het ontwikkelde tempo en de onbetwistbare kwaliteit die Lin tentoonspreidde. Een naam om zeker in het oog te houden!Gemengd dubbel
In finale nummer twee kon de zegetocht van Jacco Arends beginnen. Aan de zijde van Selena Piek waren de ongeplaatste Schotten Hall en MacPherson duidelijk een maatje te klein. In de tweede set sloop er wat nonchalance in het spel van de Nederlanders en klampten de Schotten nog enigszins aan, maar een echte bedreiging vormden ze geen moment voor de ijzersterke titelverdedigers. Het was bepaald indrukwekkend, de manier waarop deze nieuwe titel werd binnengehaald. Een masterclass gemengd dubbel.
Heren enkel
Hét spektakelstuk van de finaledag zou de heren enkelfinale blijken. De echt legendarische matchen zijn diegene waarop je ongeveer 8 keer van mening wijzigt over wie het nu uiteindelijk zal halen. Dat was het geval bij uw verslaggever in de eindstrijd tussen Victor Svendsen en Toby Penty. Voor de match leek het kristalhelder dat er maar 1 favoriet was: de Engelsman. Onlangs (eind augustus) hadden beide heren het tegen elkaar opgenomen in de finale van de Barcelona Masters, en toen liet Tornado Toby geen spaander heel van vinnige Victor (11 en 12). Ook vandaag leek het die kant uit te gaan na game 1. Penty liet Svendsen alle hoeken van het terrein zien en de VIPS leken zich al te gaan opmaken voor de receptie. In game 2 knokte de Deen zich echter met veel passie in de wedstrijd. Het tempo van Penty leek net dat beetje trager te liggen dan voorheen en Svendsen begon de lange rally’s naar zich toe te trekken. Na een zorgvuldig opgebouwde voorsprong van de Deen werd het in de eindfase toch nog even spannend door een terugknokkende Penty, maar mits een gelukje (het setpoint ging er via het net over) konden we ons toch opmaken voor een derde game. Hierin ging Svendsen het meest voortvarend van start en had Penty het schijnbaar fysiek iets moeilijker. Net op dat moment begon de Deen allerlei trucjes uit te halen (constant shuttles willen wisselen, na elk punt naar zijn handdoek rennen, een medische time-out vragen voor een blaartje op zijn hand,…). Toby Penty bleef echter rustig onder al dit psychologische geweld en krikte uiteindelijk zijn niveau opnieuw op. Na een cliffhanger haalde de Engelsman zijn eerste Belgian Open titel binnen met 21-19 in de belle. Een mooie en terechte kampioen!Dames dubbel
Na de pauze staken de dames opnieuw van wal: tweede reekshoofd Palermo-Delrue leek qua ranking absoluut de favoriet te zijn, maar aan de overzijde van het net stond ene Mizuki Fujii… Fuji wie? Wel, deze dame behaalde op de Olympische Spelen van Londen in 2012 een zilveren medaille in het dames dubbel en was dus een echte wereldtopper. Na enkele jaren van inactiviteit timmert ze nu aan een comeback aan de zijde van Nao Ono. De Londense olympiade ligt natuurlijk al een tijdje achter ons, en het viel op hoe gepassioneerd en gedreven de Françaises hun badminton bedrijven! Elk binnengehaald punt is een feestje en ze bleken geen moment geïntimideerd door de stevige reputatie van hun gerenommeerde tegenstander. Na een beklijvend eerste game (21-19) stoomden Delrue en Palermo op hun elan door en wisten ze de titel hier binnen te rijven tot hun groot jolijt. Ontwapenend was dan ook hun reactie na de overwinning: onversneden blijdschap!
Heren dubbel
Afsluiten werd er gedaan met het steeds spectaculaire heren dubbel. In game 1 zagen favorieten Arends en Jille sterretjes. De Deense pletwals Daugaard-Sögaard viseerde een zichtbaar nerveuze Ruben Jille en zetten hem onder een onmenselijke druk. Dit resulteerde in duidelijke Deense winst in game 1 en een erg hoge foutenlast bij Jille. Deze herpakte zich echter op een erg knappe manier in game 2: Jille en Arends wisten nu wel het initiatief te grijpen in de wedstrijd en Jille mokerde zich door de muur van Daugaard en Sögaard (wat een kracht ontwikkelt die man!). De finaledag zou afgesloten worden met een driesetter, iets waarop ik persoonlijk na het eerste game geen stuiver meer op had verwed. De allesbeslissende set was energiek, spannend en gelijkopgaand. Lang leek het dat de Denen het laken naar zich zouden toetrekken. Net op het juiste moment kwamen de Nederlanders echter een eerste keer op voorsprong en in de achteruitkijkspiegel werd niet meer gekeken: een klein Nederlands feestje voltrok zich in de Sportoase en een opgeluchte Ruben Jille schreeuwde zich schor. Arends bleef aldus een hele week ongeslagen in Leuven, dat verdient een bloemetje, chocolade en een vette prijzencheque, als u het mij vraagt!Deze veertiende editie van de Yonex Belgian International kende dus zijn beslag. We hebben met volle teugen genoten van een uitstekende organisatie, gemotiveerde vrijwilligers, uitstekende umpires en een meer dan behoorlijk deelnemersveld. Als badmintonfan is het zalig een dergelijk mooi tornooi in de achtertuin te hebben. En als de YBI zijn reputatie van kampioenenmaker waarmaakt, dan hebben we het laatste nog niet gezien van enkele van deze winnaars. Het blijft natuurlijk koffiedik kijken, maar ik heb zo het gevoel dat er weer enkele toekomstige toppers zijn opgestaan…
Volgend jaar maken we ons alvast op voor een jubileumeditie: voor de vijftiende keer zal dit tornooi georganiseerd worden, dat MOET wel een onvergetelijk feest worden met volle tribunes (we zijn met 25.000 leden, dat moet kolken, boys and girls!) en toppers on court. Misschien wil Kento wel nog eens komen?
Helger Van Werde
